*W wieku 94 lat zmarł włoski reżyser i scenarzysta Michelangelo Antonioni - podała włoska agencja ANSA. Był jednym z najbardziej oryginalnych twórców XX w. W 1995 r. otrzymał Oscara za całokształt twórczości. Jego najsłynniejszym dziełem, które weszło do historii kina jest film "Powiększenie". *
Artysta zmarł w swoim domu. Od wielu lat był częściowo sparaliżowany wskutek wylewu krwi do mózgu.
| REKLAMA | [ ( http://i.wp.pl/a/i/default/nav/dol.gif ) ] Czytaj dalej(http://wiadomosci.wp.pl/wiadomosc.html?kat=1356&wid=9069110&rfbawp=1185879696.117&ticaid=1432d&_ticrsn=3#czytajdalej) |
| --- | --- |
Antonioni rodził się 29 września 1912 roku w Ferrarze we Włoszech. Debiutował w 1943 r.
Był jednym z najwybitniejszych i najciekawszych twórców filmowych ubiegłego wieku. Stworzył własny styl ekspresji filmowej. W latach 50. i 60. nakręcił trylogię "Przygoda" (Nagroda Krytyków na festiwalu w Cannes), "Noc" - (nagroda "Srebrnego Niedźwiedzia" na festiwalu w Berlinie Zachodnim) i "Zaćmienie" - (nagroda w Cannes). ZOBACZ TAKŻE:
Antonioni jest też autorem takich głośnych obrazów, jak: "Krzyk", "Czerwona pustynia", "Chiny", "Zawód reporter" (z Jackiem Nicholsonem w głównej roli). W 1995 r. po kilkunastoletniej przerwie w pracy spowodowanej chorobą, Antonioni zaprezentował publiczności film "Po tamtej stronie chmur", który został uznany przez krytykę za najbardziej osobiste dzieło reżysera.
Reżyser był laureatem wielu nagród, w tym specjalnego Złotego Lwa w Wenecji, honorowego Felixa w 1993 r., Oscara w 1995 oraz wyróżnienia Narodowego Stowarzyszenia Krytyków Amerykańskich za 50-lecie pracy twórczej w 2001 roku.
Antonioni ukończył Wydział Ekonomii i Handlu Uniwersytetu Bolońskiego w 1935 roku. W tamtym okresie zorganizował studencki zespół teatralny. Wystawiał sztuki Ibsena, Pirandella i Czechowa.
W 1940 r. wyjechał do Rzymu, by studiować reżyserię, działał jako scenarzysta, a także krytyk filmowy w czasopiśmie "Cinema". W 1941 r. asystował Marcelowi Carne przy "Wieczornych gościach".
W 1950 r. zrealizował pierwszy pełnometrażowy film fabularny "Kronika pewnej miłości", będący zapowiedzią charakterystycznego dla tego twórcy stylu, sposobu obrazowania, przedstawiania fabuły i konstrukcji postaci.
Był mistrzem w odsłanianiu tajników psychiki, uczuciowości, zwłaszcza kobiecej, dając w filmach wszechstronny opis miłości w aspekcie filozoficznym, psychologicznym, moralnym i obyczajowym.
